Het insolventierecht, ook wel faillissementsrecht genoemd, is het recht dat betrekking heeft op financieel onvermogen van zowel natuurlijke personen als rechtspersonen.
Het wettelijk kader met betrekking tot insolventieprocedures is met name neergelegd in de Faillissementswet. Deze wet kent vier soorten insolventieprocedures met elk een eigen karakter.
Ten eerste kan een natuurlijk persoon of rechtspersoon failliet worden verklaard. Hiervoor is noodzakelijk dat er meerdere schuldeisers onbetaald worden gelaten. Bij de faillietverklaring wordt er door de rechter een curator aangesteld welke het nog aanwezige vermogen onder de schuldeisers zal verdelen.
Ten tweede kan een natuurlijk persoon ook tot de WSNP worden toegelaten. Dit is voordeliger voor de betrokkene dan een faillissement. Bij een faillissement blijf je namelijk ook na opheffing van het faillissement verantwoordelijk voor de schulden, terwijl je bij een WSNP een schone lei kunt krijgen als je een tijd je schulden zo goed als mogelijk aflost. In beginsel is die termijn bij een WSNP drie jaar.
Ten derde kan een onderneming bij de rechtbank surseance van betaling aanvragen. Hiermee worden de betalingsverplichtingen tijdelijk bevroren, zodat de onderneming de tijd krijgt om orde op zaken te stellen.
Wet Homologatie Onderhands Akkoord (WHOA)
De vierde en laatste procedure is op 1 januari 2021 in de Faillissementswet opgenomen, via de Wet Homologatie Onderhands Akkoord. De WHOA geeft ondernemingen die in financiële moeilijkheden verkeren, de mogelijkheid hun schulden te herstructureren. Op die manier kan een faillissement voorkomen worden, of kan op een gecontroleerde manier de onderneming geliquideerd worden.
Een onderneming kan een te hoge schuldenlast herstructureren door middel van een onderhands akkoord. Dit akkoord moet gesloten worden met de schuldeisers en de eventuele aandeelhouders. Voor 1 januari 2021 moest daarvoor echter de instemming van alle betrokken partijen volgen. Een enkele dwarsligger kon zo de totstandkoming van een akkoord blokkeren, ook al zou het akkoord in het belang van de andere gezamenlijke schuldeisers zijn. Ondernemingen die op zichzelf levensvatbaar zijn, konden daardoor onnodig failliet gaan.
De WHOA bevat een zogenaamde akkoordprocedure op grond waarvan ook buiten een insolventieprocedure een dwangakkoord kan worden opgelegd aan de tegenstemmende schuldeisers en aandeelhouders. Omdat een dergelijk dwangakkoord ingrijpt op het recht van schuldeisers op volledige betaling, bepaalt de WHOA wel dat het akkoord redelijk en eerlijk moet zijn.
Op zoek naar een insolventie advocaat?
Uit ons team van specialisten is altijd een ervaren insolventierecht advocaat voor u beschikbaar. Wij staan u als schuldeiser bij om een faillissement van uw schuldenaar aan te vragen, maar wij staan ook mensen of ondernemingen met schulden bij. Dit kan een verweer tegen een faillissementsaanvraag zijn, maar wij kunnen ook een voordeligere WSNP-aanvraag, een verzoek om surseance van betaling voor u indienen, of behulpzaam zijn bij het WHOA-traject.
Iedere insolventie advocaat van ons kantoor is ingeschreven bij de Raad voor de Rechtsbijstand en wij kunnen u dan ook uiteraard eventueel bijstaan op basis van door de overheid gesubsidieerde rechtsbijstand (ofwel een toevoeging).
